TRADIZIOA

Tradizioa, Euskal Herriaren kultur ondare garrantzitsuenetarikoa dela esan dezakegu. Berezia, bakarra... Izan da baina euskal gizartearen eta bereziki hedabideen arreta bereganatu duen tradizio bat azken asteotan. Hondarribiko alardea, hain zuzen ere.

Tradizioari jarraiki, gizonezkoak izan dira Hondarribiko alardearen protagonista orain arte. 1996 az geroztik baina, emakumeak alardean presentzia izatera heldu dira. Baina ez nola nahiko presentzia. Kaleko jendeak plastiko beltza jartzen diete beraiek desfilatzen duten bitartean; eta hori gutxi balitz, txistuak eta mehatxuak jasan behar izaten dute. Horrez gain, aurten Herrizaingo Sailak ibilbidea eta ordutegia aldatu dizkio alarde mistoari.

Zilegi al da horrelako momentuak pasa behar izatea, zure herriko tradizio batean parte hartu gura izanagatik? 

Hondarribiarrei ahaztu ez bazaie ere, XXI. mendean gaude eta gauzak ez dira lehen bezala. Guztiak eboluzionatu egin du; edo beste modu batera esanda, aldaketak jasan dituzte. Hizkuntzak, janzkerak, ohiturak eta beste milaka izan dira denboraren poderioz aldaketak jasan dituztenak. 

Eta beraz, zergatik ezin du tradizioak ere eboluzionatu? Zergatik ezin du aldaketarik jasan? Zergatik ez dute ulertu gura, aldaketak jasanda ere tradizio izaten jarraituko lukeela?

Badira urte asko berdintasunerako bidea egiten ari garela. Baina Hondarribiko tradizio honek, herritarrek erakutsitako jarrera guztiz matxistak, zein erakunde eta politikariek izandako jarrerak, atzera pausuak besterik ez dira berdintasun eta normaltasun baten bizi nahi duen gizartearentzako.